Nevizade’de Bir Masaya Çökmüş, Ay Kıpkırmızı

Geçen akşam Aslanım’da masada otururken biri gelip başımda dikildi ve anlamlı anlamlı baktı bana. “Nooldu,” dedim az sonra, pirelenip. Tüylerim dikilmişti hafif havaya. “O elindeki içki benim,” dedi herif ve elimdeki bardağa indi gözlerim. Gerçekten de... Votkaydı bu. Yine kalktı kafam. “Arkadaşım, benim yerimde oturuyorsun,” dedi bu sefer de. Baktım. Evet. Yolun kenarındaki bir masaydı bu. Girişin oraya oturtmuştu beni Ali. Yine ona diktim hafif utanmış gözlerimi. “Yahu, bari giysilerimi almasaydın,” dedi herif. Baktım. Gerçekten de. Ne pantalon, ne ceket. Hiçbiri bana ait değildi. Ve o, evet, o çıplaktı ne zamandır, bana bunları söylerken. Diktim votkayı başıma ve soyunup çırılçıplak eve doğru yola koyuldum.