GÖLGE

Geçenlerde bir karikatür gördüm. Adam, bir elinde mektup, omuzları çökük, denizin kıyısında intihar etme amacıyla bekliyor ama gölgesi arkadaki ince ağaca sıkıca sarılmış, daha ölmeye niyeti yok. Şu geldi aklıma: Doyasıya yaşamaya çalışıyorum ama gölgem ölüme sıkıca sarılmış, bir türlü yanımda koşturmuyor özgürlüğe... Üstümüze bir baykuş gibi tünemiş ağırlığın açıklaması bu olmalı.