(Venezüella’nın varoşlarından naklen yayın)
“Her barrio’da bir Mercal (devletin desteklediği ucuz halk pazarları), bir Barrio Adentro yani bir sağlık ocağı, okul ve İnfocentro adı verilen kültür merkezi var.”
“İnfocentro’da bir bilgisayar odası var. İnternet bağlantılı 9-10 bilgisayardan barrio’lu çocular ve gençler yararlanıyor. Dikiş atölyesinde kadınalr dikiş öğrenip satılmak üzere giysi üretiyorlar. Büyükçe bir salonsa yine çocukların ve gençlerin tiyatro çalışmalarına ayrılmış. Buradan ayrılıp barrio halkının birlikte ekolojik tarım yaptığı ve kümes hayvanları yetiştirdikleri Mission Che Guevera isimli kooperatife gittik. Yetiştirilen ürünler bölge halkına satılıyor. Bu misyonlara devlet araç gereç, teknik yardım ve kredi veriyor. Ancak msiyonların önce bir proje yapıp halk meclislerine sunması gerekiyor.”
“Venezuela devreiminde, asker halkla birikte çalışıyor, yaşıyor. Böyelce çoğu Güney Amerika ülkesinde görülen ordu-halk yabancılaşması ortadan kalkıyor.”
“Barrio Adentro’larda Kübalı hekimler çalışıyor. Tüm halk sağlığı hizmeti parasız olarak barrio halkına sunuluyor. Kent merkezinde de tüm semtlerde bu sağlık ocaklarında bölge sakinleri yararlanıyor.”
“On yıllık Bolivarcı Devrim’in sonunda Kübalı eğitimcilerin geliştirdiği “evet yapabilirim” yöntemiyle okuma yazma bilmeyen kalmamış. Temel eğitimde okullaşma oranı yüzde 89.7’den yüzde 99’a ulaşmış.”
“1996’da Venezüella’nın neredeyse yarısı yoksulluk çekiyormuş. Aşırı yoksulluk oranı yüzde 20.3’ten 2007’de yüzde 9.5’e düşmüş. 10 yıl önce en zengin yüzde 20 ulusal gelirin yüzde 53.6sını alırken en yoksul yüzde 60 anak yüzde 25.5’inden yararlanıyormuş. Bu oranlar 2007’de yüzde 47.7 ve yüzde 29.7 olarak değişmiş ve aradaki yarık oldukça azalmış.”
Yaa, bazıları sadaka verir, bazıları balık tutmayı öğretir. Aradaki beş yüz on beş fark böyle ortaya çıkıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder