"Gözlerime bak," dedi birden dönüp.
Gülmeyi bıraktım..
"Yaklaş," derken o geldi burnumun dibine kadar.
"Görüyor musun?"
Kısıldı gözlerim. Gözbebeklerinde duruyordum. Yüzümün asılmasını engelleyemedim. Saçmaydı bu. Çok ama çok daha gençtim. Ateş gibiydi bakışlarım. Sanki ansızın bir şaka patlatacakmışım gibi. Muzip. Korkusuz.
"İşte böyle görüyorum ben seni," dedi, benden uzaklaşıp arkasına yaslanırken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder