Ayağa Fırladı Ve

El bombası ağır mı ağırdı avucunda. Kurşunlar adı konmamış bir şarkıyı çalıyorlardı. Alnına yapışmış kalmıştı sıkıntı dolu terler. Hızla ayağa kalktı asker. Ağırlaşmış zaman birden ileri atıldı. Çok hızlı olmalıydı. O an! Eli havada dondu kaldı. Allak bullak olan yüzüyle durdu o. Durmak zorundaydı. Her yanı  titremeye tutulmuştu. Kıpkırmızı gözleriyle anlamadan baktı. Bir çocuk parkının ortasındaydı. Kafası, düşünceleri binlerce parçaya ayrılmıştı sanki. Koşturup gülüşen, birbirini ittiren, kaydıraklardan peşi sıra kayan çocukları izledi çevresinde dönerek. Ve patladı bomba birden.