Schopenhaur, iradenin insan davranışları altında yatan esas dayanak olduğunu, insanın bir akıl varlığından daha çok bir irade varlığı olduğunu ve bunun, insanın dayanılmaz trajedisini başlattığını söyler. İnsan için iradenin ortaya çıkışı bir hedefe yönelimle başlar. Hedef bir kez belirlendikten sonra ona ulaşmak için her cefaya katlanan insan için istemenin sonu yoktur, hedefler tükenmez. Bir şeyi elde ettiği anda onu kaybetmeye başlamıştır zaten insan ya da onu kaybetmenin korkusuna köle olmuştur. Dolayısıyla irade, özgürlük ve köleliktir. İnsan yaşar, yaşamak için ister, istediği için savaşır, ezer, yok eder, akıl kötü olduğunu söylediği halde, insan eyler, eylediklerinden utanır, kendinden nefret eder, acı çeker. "Dünya bizi mutlu edecek şekilde tanzim edilmemiştir ve mutluluk hayatın gayesi değildir. Doğuştan getirilen tek bir hata vardır. Schopenhaur dfokunaklı bir dille ifade eder, bu da burada mutlu olmak için bulunduğumuzdur. Hayat bize farklı bir ders verir. Ölüm kaçınılmaz. Hayat onun gözünde bir zevk değil, fakat bir görevdir.
(Çiğdem Utlu - Schopenhaur kitabının tanıtımından.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder