Bugün yine protesto yürüyüşüne çıktım tek başıma. Öfkeli bir yüzle dimdik yürürken aklıma o an gelen sloganları mırıldandım. Eve döndüğümde rahatlamış hissediyordum kendimi. Aynada kendimi görene dek. Omuzlarımı düşük unutmuştum. Çok sinirlendim. Bir yürüyüş daha yapayım mı acaba diye düşünürken içeriden karım seslendi. Yanına gittim. Ne dediğini hatırlamıyorum şimdi. Sonra salondan bir ses geldi......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder