Patrick Kavanagh - Şiirler

ESKİ BİR AHŞAP KAPIYA HİTABE
Yemiş sillesini zamanın ve rüzgârın; çıraya
Ayırsan olmaz; yok ki bir parça boya
Saklasın kırışıklarını; iki büklüm olmuş beli,
Boğulup sessiz kalmış paslı menteşeleri:
Dikenli teller sarılı pörsük dalına,
Elveda eski sürgü, şeytan tüyü var bunda.
Çürümüştür ne zamandır asılıp durduğun
kavak,
Eski sevimliliği mi, unutulup gitmiştir bak.
Bu açıklık yeni bir nöbetçi bulsun hemen,
Kırlarında inekler gezinmeyecek madem
Gülerler, Eski Ahşap Kapı, edip paramparça
Atarlar kanatlarını, yakında çamurlara.
O zaman yaslayamam artık tepene sırtımı
Düşünmek düşlemek için kumsaldaki çakılları
Ne hikmetli badanalı kır evi bacalarından çıkan
Peri kuyruğu tezek dumanını seyre dalmak o
zaman.
Az buluşmadık gizliden, çıkmaz gönlümden,
Aşıkken hepimiz ve yeniyken daha sen;
Çok zaman görmüşüm güler yüzlü talebeleri
Ata biner gibi sırtına kuruluverirlerdi.
Ama Zaman'ın uzun gümüşi eli değidi geçti
alnımızdan
Ben kadınlarca küçümsendim - sen inekler
tarafından
Nasıl seveyimm şimdi zengin çiftçi tarlalarını
Bekleyen demir kapıları? Her biri sıkı, sası,
Salınıp dururlar üzerinde beton temellerin
Parmaklıkları eski mızraklar gibi keskin
Ama senle ben akrabayız Harabe Kapı,
Başımıza gelenler, kaderimiz hep aynı.

BABAMIN HATIRASI
Gördüğüm her ihtiyar adam
Ölüme âşık olduğu zamanki
Babamı hatırlatır bana
Bir o vakit derilmişti desteler.

Gardiner Sokağı kaldırımında
Tökezlerken gördüğüm adam mesela,
Bir bakış atmıştı yan gözle,
Oğlu olabilirdim onun da.

Bir de hatırlıyorum Londra'da
Kemanı üzerinde kararsız
Duran müzisyeni Bayswater'da
Kafamı bulandırmıştı vakitsiz.

Gördüğüm her ihtiyar adam
Bu Kasım-rengi havada
Şöyle diyor bana sanki:
"Ben babandım bir ara."

GAZETELERİN YAZMADIĞI
Sonra gördüm pür intizam Inchicore üssüne
Uçuşan yabankazlarını ve anladım;
Dayanamaz onlar kadar savaşın kanatları,
Yiter günün yalanları bir garibin fikrinde
Korkma korkma diye seslendim ruhuma.
Zaman'ın Tımarhanesi boş bir kovadır.
Kim en iyi savaştı söylemek senin harcındır
Sırf Tanrı'ya uçanlar uçmuştur sonsuzluğa.

PATRICK KAVANAGH: 1904 yılında İrlanda'nın Inniskeen köyünde doğdu. On kardeşin dördüncüsü olan Kavanagh'ın 1928 yılında ilk şiirleri yayımlandı. Büyük Açlık, Huzur, Çiftçi gibi şiirleriyle ün kazanan Kavanagh, eserlerinde köy hayatının din, tarım, cehalet gibi öne çıkan ve bazılarınca küçük görünen konularını işleyerek bir nevi boyutlandırma sorununu ele aldı ve kendinden sonra gelen pek çok şairi, en çok da Nobel Edebiyat ödüllü Kuzey İrlandalı şair Seamus Heaney'i etkiledi...

(Şiirler Cevat Çapan ustanın nitelikli çevirileriyle bezediği Şiir Atlası köşesinden alıntılanmıştır.)