Devamlı tanık olduğum bir sahne var Türkiye’de. İnsanlar espri yapmak için çoğunlukla reklamlarda, televizyonlarda popüler olmuş lafları ya da onlarca yıldır kullanılan ortak deyişleri kullanıyor ve bu girişimlerinde de her seferinde şaşırtıcı bir şekilde başarılı oluyor. Mesela bir genç “Deermişim, ortamı gerermişim,” diyor ve nooluyor; daha önce aynı ezber espriyi beş yüz kere duydukları halde gülüyor herkes. Sonra bir başkası diyor ki “Anladın sen onu.” Yine gevşiyor suratlar.
Otobüste, vapurda, yolda şöyle bir tane patenti nevi şahsına münhasır bir espri duymak mümkün olmuyor. Böyle bir şeye gerek de yok belki. Nasıl olsa diğerlerine daha yıllarca gülecek insanlar. Peki bu olgu neyi göstermektedir sizce? Türk insanının yaratım gücünün muhteşemliğini mi? Televizyon senaristi olmanın dayanılmaz hafifliğini mi? Bu topraklarda herkesin pek bir güleç olduğunu mu? Var bu işte bir iş ama ne deermişiim?
1 yorum:
Herşey Humber On Tv'deki o iki şekilsiz maymunla başladı. Komik olduklarını zanneden iki gay... Neydik ne olduk diyemeden etraftaki bütün "teenage" kesimin ağzından eksik olmayan bu iğrenç, tiksinç ve anlamsız kelime dolaşıyordu. Hatta olaydan bi haber olanları da aralarına almıyor, cüzzamlı muamelesi yapıp alaya boğuyorlardı. Sırf bu yüzden kafama bir ton çürük yumurta yediğimi hatırlarım. Dikkat ettiniz mi bilmiyorum ama artık o iki şekilsiz ucube etrafta gözükmüyor. Çünkü ikisini de bana atılan o yumurtaların akının içinde boğdum.
Yok kardeşim bu milletin mizah zevkine diyecek yok! Hayalgücü sıfır!
Bu arada son cümle bayağı bir iyiydi. Ehu ehu ehu*
*Bu gülüş de başka bir hikaye.
Yorum Gönder