27 Ağustos 2007 Pazartesi

Arkadaşlarla Arkaik Sohbetler 2 – Adamo Paşa

Arci: Şuna bak şuna, nasıl da kaçıyor!

Ben: Evet, bardağına bir suaygırı girmesi ilginç. Onun çevresine bardağı sen inşa etsen de garip bu.

Arci: Garson! Buraya gel!

Ben: Burada bin tane garson var. Yemek yiyenler de garson. Dart atıp hangisini seçtiğini belirtmen gerek. Bak, hepsinin sırtında bir hedef tahtası var.

Arci: İçkimin en az elli litresini tüketen bir hayvanı şikayet etmek benim hakkım. Hepsi gelsin. Baksanıza laaan!

Bay X: Affedersiniz, sohbetinize kulak misafiri oldum da... Onlara öyle ulaşamazsınız. Yanınızda toplu iletişim kuran yeni nesil bir phosok telefonu taşımanız gerekir...

Ben: Öyle diyorsunuz da, niye hepsi buraya bakıyor o zaman şimdi? Topunun da gözleri şaşı olamaz ya.

Bay X: Bakın, her yerde resimleriniz asılı, sizi arıyorlar.

Arci: Aha! Aramızda da sen duruyorsun.

Bay X: Öyle, tam yirmi dakika kaldı. Hep beraber suç işleyeceğiz.

Ben: Adını bahşeder misin bize lordum?

Bay X: Adamo Paşa’yım ben. 370 yıl önce öldüm. Biraz önce burada açtım gözlerimi.

Arci: Ölmek nasıl bir duygu, sevişmekten daha mı zevkli?

(Adamo Paşa olmayan gözlerini kırpıştırır.)

Ben: Diyelim ki mantı yerken öldük, o his kaç gün kalıyor damakta?

(Adamo Paşa ayağa kalkar. Bir çınarın onda biri kadar ama yine de heybetlidir.)

Arci: Ölüler rüya görür mü paşam?

Ben: Mezarlıkta bir çıkış var di mi? Öyle di mi paşam? Sıkılan çıkıp dolaşıyor olmalı arada.

Arci: Cevap versene lan godoş! (Bana bakar Arci ve güler.) Ha ha haaa!

Ben: Ciddi göründüğüme bakma, gülüyorum şu anda.

(Adamo Paşa ıkınmaktadır. Birkaç küçük diş ağzından fırlar. Etrafa toz toprak saçılır. Arci kafama bir şaplak atar.)

Arci: Bak! Masamıza bir uçak indi.

Ben: Buna da gülmem mi lazım?

Adamo Paşa: Zaman geldi çocuklar. Haydi bismillah!

Arci: Ne zamanı!

Adamo Paşa: Uçağı Kenya’ya kaçıracağız.

(Yürüyüp uçağa girer Adamo Paşa. Arkasında bıraktığı bir öbek boka bakarız bizi. Kömüre benzemektedir. Yok yok, kesin kömürdür.)

Ben: Gidelim bari. Uçak serindir şimdi.

Arci: Yapacak bir şey yok. Yaşlılara saygıda kusur etmeyen bizler bir ölünün lafını dinlememezlik etmeyeceğiz herhalde.

Ben: Peki uçakta yer kalmasa, kalkıp kendi yerine Adamo Paşa’yı oturtur musun?

Arci: Yok artık lan! Saçmalama. Ölü o. Niye otursun ki?

3 yorum:

saykolog dedi ki...

Ya bilader bak bu arkaik muhabbetini iyi yakaladın. Kıçımla beraber gülüyoruz gözlerimizden yaşlar geldi Tabi kıçımdan yaş yerine başka birşey geldi. Of pis koktu dur camı açayım. keh küh...

Adsız dedi ki...

paşa uçakta ayakta kalınca yüzü düşer. tşörtünde "bensiz yaşam aynı olacaksa mezarım kıçınıza girsin" yazmaktadır. yuşa babanın metrelerce uzunluktaki mezarı akıllarına takılan bizimkiler "yine de ucuz yırttık, paşa olsa olsa 1,55'tir" avuntusuyla yer vermemekte direnirler...

Adsız dedi ki...

bilmem kaçıncı postadan sonra farkettim, demokrasi , özgürlük zart zurt yazıyon ama yorumlar onayalanmalıymış. yuuuuuu