Kırlarda tırıs gider kendini at sanan şu saz. Yaratılmamış yol peşinden açılır. Amaç da bir eşek gibi, ayrılmaz kıçından. Başaklar her adımda kendilerini yana atar bir kurşunun patlayışını duymuşça. Yüreği yırtılır orada bir kayanın üstüne tünemiş tanrının. Bir şey söyleyecek gibi olur, açar ağzını bir an ve susar sonra. Titrer dudakları. İşte o an, sözlerin zayıflığı sahibinin hışmından kaçıp sazın açtığı yola atar kendini. Her zaman korkmuştur tanrıdan nefesin aklı. Korkmuştur yaratılmaktan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder