Bu Kadar Kolay

Her sene bugün bu saatte ölümlerine uçar anılar
Havada ağlayarak kanat çırpışlarını izlemek
ah onları izlemek unutarak!
Soğuk sağnağın altında, evine koştururken birden durur o.
İlkönce neden durduğunu düşünür
Bir şeyler gördüğünü farkeder sonra
arkadaşlarının gülüşlerine boğulmuş sırıtarak oturuşu bir barda
sevgilisinin omuzunda duran elinin bir yaprak gibi titreyişi öpüşürken
O gün! Güler bir ve kafasını sallarken şaşkınlık oturur gözlerine. Unutmanın bu kadar kolay olduğuna şaşıracak zamanı bile olmaz.
Eve gitmesi gerektiğini bilir sadece.
Gözyaşlarının arasına karışmış kendini aşağı bıraktığını farketmez anılardan birinin.
Tarif edilemez güzellikte bir kadın durduğunu zanneder karşısında.
Tokatın suratına oturuşunu hisseder ama anlamaz neler olduğunu.
Sonra bir köpek. Duygular omuzuna binlerce arkadaşın ellerini taklit ederek yumuşacık çöreklenir. Ölmüştü o, diye yavaşça fısıldar kendisine gerçeği.
Bir tokat daha iner yanağına.
Yaşlı kadına şık bir selam verip yanından geçerek koşturmaya devam eder o.
Geç kaldım, diye mırıldanır yağmurun görünmezliğine batmış.
Unutmanın bu kadar kolay olduğuna şaşıracak zamanı bile olmaz...